എരിയുന്നു എന്‍ മനമൊരഗ്നി നാളമായ് പടരുന്നിതെന്‍ ചിന്തയില്‍ കാട്ടുതീ പോലെ പറയേണ്ടിതാരോടെന്‍ നിത്യ ദു:ഖം അറിയില്ലെനിക്കെന്റെ നിഴലിനെപോലും കണ്ണീരൊപ്പുവാന്‍ കാലമേ നീ തന്നോരെന്‍ തുണ വറ്റാത്ത കവിളുമായ്, ചിറകറ്റ ദേഹമായ് വീണു കിടപ്പൂ അരികിലെന്‍ ജീവന്റെ ദു:ഖമായി ചൊല്ലേണ്ടതെന്നുടെ ജീവിത സഖിയോടോ? സര്‍വ്വ നിഷേദിയാം എന്നുടെ മകനോടോ? കാലമേ, നിന്നെ സാക്ഷി നിര്‍ത്തി എന്‍ മേല്‍ കരി തേച്ച എന്‍ പ്രിയ മകളോടോ? ചൊല്ലേണ്ടതെന്‍ വ്യഥ നിന്നോട് തന്നെയോ? |
Tuesday, March 17, 2009
വ്യഥ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment